HARVEY JENI

İngiltere’de bir süredir devam eden, cinsiyet kimliğinin yalnızca sözlü beyana dayanması talebiyle tırmanan bir tartışma mevcut. Bu tartışmanın kadınlara karşı nasıl bir tavırla yürüdüğüne dair bir fikir edinmek isteyenler için çevirdiğimiz bu yazı faydalı olabilir. Özgün metin 6 Mart 2018’de Medium’da yayınlandı.

1980’lerin sonunda Glam Rock tutkunu çekilmez bir ergenken, fen dersinde yine dalgın dalgın pencereden dışarıyı izliyordum ki bir anda irkildim. Önümdeki sırada oturan ve muhtemelen canı benimle aynı derecede sıkılmış olan sivilceli eleman arkasına dönüverip en yakın arkadaşıma ‘kaşar’ deme cüretini göstermişti.

İlk tepkim olan ‘şovenist domuz herif’ boş bakışlarla karşılanınca, probleminin ne olduğunu kısa ve öz ifade etmek yetmedi, çifte standartları açıklayan bir ders de vermem gerekti. ‘’Sen oğlanlar ve kızların aynı olmasını istemiyorsun’’ dedim, ‘’çünkü kızları sevmiyorsun.’’

Boş bakışları kibre dönerken ‘’Kızları tabii ki seviyorum’’ dedi, “sadece kaşarları sevmiyorum.’’

Son zamanlarda kendini kadın olarak tanımlamak isteyen birinin bunu herhangi bir kontrol ya da kurala dayanmadan yapıp yapamayacağına dair hararetli bir tartışmaya tanık oluyoruz. Söz konusu bireyden toplumsal cinsiyet hoşnutsuzluğu (gender dysphoria) olduğuna dair herhangi bir tıbbi teşhis ya da fiziksel/sosyal değişim sürecine dair herhangi bir kanıt talep edilmemesi gerektiği; kişisel beyanı üzerine hukuki ve kelimenin tam manasıyla kadın kabul edilmesi, böylece sadece kadınlara ayrılmış alan ve olanaklardan faydalanması talep ediliyor. Bunun için internette bir form doldurmanın yeterli olması gerektiği savunuluyor.

Beklenilebileceği üzere pek çok kadın öne çıkarak yalnızca biyolojik olarak değil aynı zamanda fizyolojik olarak erkek olduğu algılanabilen insanların kendilerini kadın olarak tanımlayabileceklerini, böylece kadın ve kız çocuklarının savunmasız kalabileceği yerler olan cezaevleri, sığınma evleri, soyunma odaları gibi cinsiyete göre ayrılmış alanlara girebilecekleri endişesini taşıdıklarını dile getirdi. Kadınlar iktidar ve nüfuz sahibi mevkilerde erkeklerle eşit oranda temsil edilmekten çok çok uzak. Hâl böyleyken -örneğin pozitif ayrımcılık uygulanan durumlarda- kadınlara değil kendini kadın olarak tanımlayanlara yer açmak yani cinsiyet yerine toplumsal cinsiyet kimliğini baz almak cinsiyetçiliğe karşı mücadelemizde ne anlama geliyor? Tarihsel olarak cinsiyetleri temel alınarak erkekler tarafından ezilen dişi insanların cinsiyetlendirilmiş gerçekliklerini tanımlamaları ve tartışmaları sınırlandırılırsa bunun sonuçları ne olabilir?

Özgür ve açık bir toplumdaki bireylerin böylesi devasa bir yasal değişikliğe dair makul sorular sorma ve olası alternatifleri araştırma özgürlüğü olması gerekir. Mesela üçüncü bir trans kapsayıcı, cinsiyetsiz soyunma odası uygulaması transların güvenliğini sağlarken, doğuştan kadın olanların cinsiyete göre ayrılmış güvenli alanlarını koruma altında tutabilir. Kadınların mücadeleyle kazandığı nadir kota uygulamalarından vazgeçmelerini beklemek yerine ayrı bir LGBT kotası uygulamasıyla onların da politik temsiliyetleri garantiye alınabilir.

Ancak bu meseleleri tartışmaya kalkışmak her nedense bu sesleri kısmaya yönelik çabalara toslamakta. Hem de kadınların endişeleri, bunların boş kuruntular olduğu hatta baskı ve şiddet içerdiği söylenip uçlaştırılarak lanse ediliyor. Bu yepyeni fikre sorgusuz sualsiz destek verilen hükümranlığın dışında kalmaya cüret edebilen herhangi bir kadın ‘trans dışlayıcı feminist’ ya da bunun kısaltması olan TERF (trans exclusionary radical feminist) olarak damgalanıyor ve hedef haline getiriliyor. Bu konuda açıkça eleştiri dile getiren kadınlar taciz edildi, karalandı hatta fiziksel saldırıya uğradılar.

Yüzyıllar boyunca erkekler kadınları kontrol altında tutmak için erkek egemen prensiplere göre erdemli kadını belirleyip onları makbul ve hadlerini aşan kadınlar olarak ayırdı. Cici kızlar ya da kaşarlar; çekici ya da değersiz olanlar; erdemli analar ya da bencil canavarlar; şimdi de makbul feministler ve TERFler. Kadınlar, kuralları kendilerinin koymadığı dünyada kendilerine yer açmaya çalışırken haliyle bu ayrımları reddettikleri kadar güçlendirebiliyorlar da.

Transaktivizme içkin cinsiyetçilik ve kişinin cinsiyetini kendi belirlemesine dair agresif ısrar pek çok sözde ‘cis’ erkeği saflarına kabul edip peşinden sürükleyerek onları heyecanlandıran bir fırsat sunuyor. UK İşçi Partisi’ndeki erkekler biyolojileri kendileriyle eşleşenleri merkezine alan bir feminizme olan hararetli ilgiyi keşfedince heyecandan yerlerinde duramaz oldular. Amerika kıtasında (ve dünyanın pek çok yerinde) çok sayıda trans seks işçisini öldüren erkek şiddetine karşı kampanya mı yürütüyorlar? Trans kadın ve erkeklerin ihtiyaçlarına uygun tasarlanmış destek hizmetlerinin bütçeleri için mi çalışıyorlar? Hayır. Bunun yerine görüşlerini beğenmedikleri kadınları gizli listelerle fişliyor ve onları sosyal medyada taciz ediyorlar.

‘TERF’ü bir hakaret olarak sarfederken büyük keyif aldıkları belli olan bu cesur oğlanlar yeterince dokunulmaz olduklarını hissettiklerinde dilleri çözülüyor ve onun yerini ‘OROSPU’ ve ‘AMCIK’ alıyor. Uzun süre boyunca kadınların söylediklerini önemsermiş gibi davranmalarını gerektiren bir takım sinir bozucu sosyal kuralla zincire vurulduklarını düşünmüş olmalılar. Şimdi onlara hakaret edip insan gibi davranmalarının gerekmediği bir grup kadın takdim edilince, nihayet rahat nefes alıp uzun süre bastırdıklarını yüksek sesle ifade eder gibi görünüyorlar. Çok fazla şekerleme yedilirmiş 5 yaşında bir çocuğunkine benzer, sersemce bir havaları var.

Kadınlar bu tip bir tacizi hak etmek için ne yaptı? Hakikaten hangi suçu işlemek bu ağır hakaretleri haklı çıkarıyor? Kadınlığı biyolojik olarak dişiliği baz alarak tarif etmek ve buna bağlı olarak feministlerin mücadeleyle kazandığı cins temelli haklara sahip çıkmak. Bu kadar. Eğer dişi ve eril bedenlerin iki cins olarak ayırt edilebildiği bir gerçekliğe inanıyorsanız, özel alanlarınızı kiminle paylaşacağınıza ve dişi cinsiyetinizi tariflemek için nasıl bir dil kullanacağınıza dair söyleyecek sözünüz varsa bir TERF, orospu ve amcıksınız.

Kadın haklarına düşman olanlara eleştiri yöneltilmedikçe aşağılamalarını göstere göstere yapma konusunda daha çok özgüven geliştirdiler. Lily Madigan, Rochester ve Strood’da kadınlardan sorumlu olan yetkili (Women’s Officer) olarak görevlendirilen genç bir trans aktivist. Kısa süre önce oldukça sevilen ve saygı duyulan kadın bir vekile twitter’da bir ödül törenindeki kadın temsiline dair yaptığı yorum yüzünden kamuya açık şekilde saldırdı.

TERF’ün sıkça şiddet tehditleriyle birlikte kişiyi karalama amaçlı hakaret olarak kullanıldığı pek çok kadın tarafından tarafından defalarca dile getirildi ama Madigan görevi politikada kadın temsilini teşvik etmek olduğu halde bu sözü kullanmaktan hiç çekinmiyor:

O sırada Amerikalı transaktivist ve Youtuber Riley J Dennis çok net bir açıklama içeren videosunu yayınladı: “TERF’lerden nefret etmek trans kadınları desteklemek demektir.”

Dennis burada erkeklere kendilerini aklama hediyesi sunuyor. Cins temelli haklarını korumak gibi düşüncesi bile ürkütücü olan bu suçu işleyen kadınlardan nefret etmenin onları iyi bir insan yaptığını söylemekle kalmıyor, aynı zamanda bu tavırda kadın düşmanlığı bulmanın temelsiz olduğunu iddia ediyor. Ne de olsa bu durumdan şikayetçi olmayan  bir sürü makbul feminist var, herkes de onları seviyor işte daha ne.

Gördünüz mü? Elbette kadınları seviyorlar, sadece amcıklardan hoşlanmıyorlar.

Kadın nefreti söylemindeki bu tırmanış aklı başında insanları endişelendirmeli. Cesur davranmalı ve gördüğümüzü dile getirmeliyiz: ‘Cis’ erkeklerden ve trans kadınlardan oluşan kimi gruplar tüm kadınları susup boyun eğecek kadar korkutan zehirli, tehditkar bir atmosfer yaratmak için ortaklaşa uğraşıyorlar. Bu da çok önemli buldukları cins temelli haklarının tehlikede olduğunu kavrayan ve kızları için bunları korumak isteyen kadınların direnişine direkt bir tepki olarak ortaya çıktı.

İşçi Partisi -elbette diğer partiler de- kadın üye ve seçmenlere yönelik bu apaçık gözdağı ve aşağılama furyasının karşısında ciddi bir duruş sergilemeli. Medeni politik mücadelede bunlara yer olmamasına rağmen suskunlukla karşılaşınca bu davranışlar iyice serpildi. Hayatlarına ciddi etkileri olacak kararlar alınmadan önce söz verildiği gibi kadınlara danışılmasına ve kamuya açık tartışmalar gerçekleştirilmesine olanak tanınmalıdır. Aksi takdirde fiili olarak seslerimiz kısılmış olacak.

Kadınların hakları ve güvenliği konusunda endişelerimizi dile getirmekle hata etmiş değiliz. Politikaya katılım göstermek ve kendimizi savunmak en temel hakkımız. Feministler bu hakkı bizim için uzun süre önce kazandılar ve biz de onu korumaya niyetliyiz.